Z poprzednich artykułów na blogu wynika, że istnieje obowiązek utrzymywania dzieci małoletnich oraz istnieje możliwość płacenia alimentów na małżonka lub na rodzica. Ale pozostaje jeszcze kwestia alimentów na dziecko, które osiągnęło już pełnoletność.
Powszechnie wiadomo, że dziecko, które ukończyło 18 rok życia nie staje się automatycznie samodzielne finansowo i w większości przypadków nadal potrzebuje pomocy materialnej ze strony rodziców. Jednakże, bywają przypadki gdy rodzice mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka pełnoletniego. Wskazówkę przynosi art. 133 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który brzmi: „Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.”
Przesłanki
Pierwszą okolicznością, na którą mogą powołać się rodzice pełnoletniego dziecka jest „nadmierny uszczerbek”. Oznacza to sytuacje, w których rodzice znajdują się w takiej sytuacji materialnej, że nie są w stanie sprostać obowiązkowi alimentacyjnemu bez nadmiernego dla siebie uszczerbku. Czyli nie będą w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb, gdy zapłacą alimenty na dziecko. Oczywiście należy pamiętać, że takie sytuacje nigdy nie są jednoznaczne i sąd musi brać pod uwagę szereg okoliczności, które mogą doprowadzić do tego, że uchyli obowiązek alimentacyjny rodziców dziecka pełnoletniego na podstawie tej przesłanki.
Drugą przesłanką jest „dokładanie starań przez dziecko w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się”. Ta przesłanka dotyczy samego dziecka i jego starań, a najczęściej występuje wtedy gdy pełnoletnie dziecko nie idzie na studia i wybiera kształcenie zawodowe. Wtedy to przyjmuje się, że powinno podjąć starania w celu uzyskiwania dochodów i uzyskania możliwości samodzielnego utrzymania się.
Niemniej jednak, realia każdej sprawy alimentacyjnej są od siebie inne, a uchylenie się całkowicie od obowiązku alimentacyjnego względem dorosłego dziecka nie zdarza się często. Jest powszechnie przyjęte, że obowiązek jaki przyjmują na siebie rodzice w wychowaniu i utrzymaniu dzieci powinien trwać do momentu, w którym dorosłe dziecko jest w stanie samodzielnie się utrzymać, a więc co do zasady do zakończenia nauki.
Comments